Mury obronne

System fortyfikacyjny początkami sięga XIV w. Mury zostały rozbudowane w XVI i na początku XVII w.- wzmocniono je 17 basztami i wieżami, obsługiwanymi przez cechy rzemieślnicze. W XVII wieku utraciły znaczenie i popadały w ruinę. Do czasów obecnych zachowały się nieliczne fragmenty fortyfikacji. W ciągu murów obronnych znajdują się: Kaplica Św. Barbary – Wzniesiona w 1850 r. w miejsce poprzedniej gotyckiej i z częściowym wykorzystaniem jej murów. Przylega bezpośrednio do murów obronnych i jest ich integralną częścią. Stara plebania – Znajduje się w przedłużeniu kaplicy, z XVI/XVII w., wielokrotnie przebudowywana. Pozostałość klasztoru Norbertanek. Również stanowi częściowo system obronny poprzez ścianę zachodnią. Wtopiona w niego była jedną z baszt. Obecnie wysokość jej jest zlicowana z resztą dachu budynku. Dzwonnica obok Kolegiaty Bożego Ciała – późnogotycka z XV w. usytuowana w linii dawnego muru obronnego. Służyła celom obronnym, o czym świadczą zachowane kroksztyny na wysokości piętra, stanowiące podpory dawnego ganku obiegającego dzwonnicę oraz okienka strzelnicze zachowane w najwyższej kondygnacji. Na linii okienek widoczna jest dekoracja sgraffitowa z XVI w. przedstawiająca M.B. z Dzieciątkiem, a po bokach postacie św. Wojciecha i św. Stanisława. Na tarczach znajdują się duże litery „B” z koroną u góry. W dzwonnicy umiejscowiony był gotycki dzwon Urban, z 1382 r. Do ówczesnej baszty przylegała jedna z furt z systemem obronnym. Do dziś nie ma po niej śladu.